กลับมาสัปดาห์นี้ ขอบอกว่า แหวก แปลก ฉีก อะไรที่ "สวัสดี…แคมปัส" เคยทำ วันนี้ขอเปลี่ยนแปลง จากที่เคยสัมภาษณ์เด็กๆ สดใส สวย น่ารัก คราวนี้ขอเป็นรุ่นใหญ่ ตลก ฮา แต่ความคิดท่าน...สุดยอด และเพื่อให้เข้าเทศกาลรับวันครูในวันนี้ 16 มกราคม 2558 เราขอเจาะลึกคุณครูรุ่นเดอะ จะบอกว่าไดโนเสาร์ ก็กลัวท่านจะเข้าใจผิด ว่าเราหมายถึงอายุของท่าน แต่จริงๆ เราหมายถึง ความเป็นรุ่นใหญ่ รุ่นเดอะ ที่อยู่ในวงการวิชาชีพครูมายาวนาน
ก่อนจะพูดคุยกัน เราขอร่ายให้ฟังคร่าวๆ ว่า "วันครู" มีที่มาที่ไปอย่างไร มันเริ่มต้นจาก พ.ศ.2499 ในที่ประชุมสามัญคุรุสภาประจำปี จอมพล ป.พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรี และประธานกรรมการอำนวยการคุรุสภากิตติมศักดิ์ในขณะนั้น ได้กล่าวคำปราศรัยต่อที่ประชุมครูทั่วประเทศว่า
"ที่อยากเสนอในตอนนี้ ก็คือว่า เนื่องจากผู้เป็นครูมีบุญคุณ เป็นผู้ให้แสงสว่างในชีวิตของเราทั้งหลาย ข้าพเจ้าคิดว่า วันครู ควรมีสักวันหนึ่ง สำหรับให้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายได้แสดงความเคารพ สักการะต่อบรรดาครูผู้มีพระคุณทั้งหลาย เพราะเหตุว่า สำหรับคนทั่วไปถ้าถึงวันตรุษ วันสงกรานต์ เราก็นำเอาอัฐิของผู้มีพระคุณบังเกิดเกล้ามาทำบุญ ทำทาน คนที่สองรองลงไป ก็คือ ครู ผู้เสียสละทั้งหลาย ข้าพเจ้าคิดว่าในโอกาสนี้ จะขอฝากที่ประชุมไว้ด้วย ลองปรึกษาหารือกันในหลักการ ทุกคนคงจะไม่ขัดข้อง"
วันครู จึงถูกจัดครั้งแรกในวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2500 สืบเนื่องจนมีถึงปีนี้ รวมแล้วก็จัดมาทั้งหมด 59 ปีแล้ว แต่ความเป็นครู ของใครหลายคน มันมีมานมนานเกินจะสาธยาย ตั้งแต่ครั้งหนไหน เราก็ได้ยินคำนี้มาตลอด เพราะใครก็ตาม ที่ไม่ได้สอนหนังสือ แต่ทำหน้าที่สอน สั่ง อบรม บ่มนิสัย นั่นคือผู้เสียสละ และเป็นผู้ที่ชี้ทางสว่างให้แก่เรา เฉกเช่นกับ...
"รศ.ดร.สุนีย์ สินธุเดชะ" อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต และอดีตอาจารย์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ที่เรารู้จักกันดี คือ "อาจารย์แม่" ผู้มีพระคุณที่มากความสามารถ มีลีลาการสอนที่ถึงพริกถึงขิง คนนี้แหละ มาเป็น "แคมปัสรับเชิญ" เพราะท่านเป็นอีกคนที่น่ายกย่องเป็นที่สุด แม้วันนี้อาจารย์แม่จะไม่ได้สอนหนังสือแล้ว เนื่องจากปีนี้อายุของท่านก็ 79 ปีแล้ว แต่เรื่องราวของความเป็นครู ในตัวตนของท่าน ถูกเปิดเผยในเรื่องราวด้านล่างนี้
รศ.ดร.สุนีย์ สินธุเดชะ
ประสบการณ์ล้วนๆ
"ครั้งหนึ่งเดี๊ยนเคยไปบรรยายให้กับนักศึกษาครุศาสตร์ปี 5 ฟัง ถึงขั้นตอนการนำเสนอการสอน ตลอดจนเด็กเกิดทัศนคติต่อบทเรียน ครูควรจัดกิจกรรมอย่างไร เราก็ถามเขาไม่จดกันบ้างเลย ของดีๆ อย่างนี้ เดี๋ยวลืม เขาตอบเดี๊ยนว่า มหาวิทยาลัยให้มาฟัง ไม่ได้ให้มาจด... ดูๆ ถ้าครูเป็นอย่างนี้ เด็กนักเรียนจะเป็นอย่างไร สมัยอาจารย์สอนนิสิตครุศาสตร์ ขยับตัว นี่ตาย! ครูกำลังพูด ถ้าเธอขยับตัว เธอตาย เด็กยันมาย้อนถามอีก ว่าทำไมอาจารย์จึงเห็น เดี๊ยนตอบไปว่า ดิฉันเป็นคนอาฆาต พยาบาท จองเวร เคียดแค้น ชิงชัง กระดูกขัดมัน ทาเชลแล็ก นิสิตคนไหน ไม่เอางานเอาการ ตาย!..สถานเดียว ปรากฏว่าขณะนี้มันก็จ้ำ จำ เราไม่สบายๆ มันก็ตามไปเยี่ยมกัน"
พื้นฐานของความเป็นมนุษยชาติ
"ฟัง พูด อ่าน เขียน ปัจจัยพื้นฐานของมนุษยชาติ ไม่มีเรียน ไม่มีสุขแล้ว เนี่ยทำอย่างไรดีกับอนาคตของชาติ คนไม่ใฝ่เรียน ใฝ่รู้ ถามว่ามีปัญหามั้ย ไม่พูดดีกว่า พูดแล้วเซ็ง มันเป็นพื้นฐานของมนุษยชาติที่แปรเปลี่ยนไป ถ้าไม่คิดจะแก้ไข ก็รอความล่มจมไป ความเป็นคนก็ไม่เหลือ คำว่า เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า มันไม่มีอีกแล้ว บอกได้เลย คนสร้างเด็กในวันนี้ เพื่อให้เป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า มันก็ไม่มี"
ทัศนคติต่อวิชาชีพ...แย่ลง
"สมัยก่อนคนเป็นครู เขาต้องเลือกคนเก่งเรียนนะ เดี๊ยนภาคภูมิใจมาก เราเป็นตัวแทนจังหวัดมาเรียน และที่ได้เข้าคณะอักษรศาสตร์ โดยไม่ต้องสอบเข้า แต่เดี๊ยนถูกคัดเลือกให้เรียน อย่าบอกใคร สอนหนังสือบ้าตาย แต่…เดี๋ยวนี้ไม่มี พระเดช พระคุณ ไม่มี ปาเจราจริยาโหนติ คุณุตตรานุสาสกา(แปลว่า ครูอาจารย์เป็นผู้ทรงคุณอันประเสริฐยิ่ง เป็นผู้พรำ่สอนศิลปวิทยากร) ก็ไม่คิด ปัญญาวุฒิกเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหัง (แปลว่า ข้าพเจ้าขอนอบน้อมครูเหล่านั้น ผู้ให้โอวาท ผู้ทำให้ปัญญาเจริญ ข้าพเจ้าขอกราบไหว้ครู อาจารย์เหล่านั้น ด้วยความเคารพ) ท่องปาวๆ แต่เนื้อแท้คืออะไร ไม่คิด ไม่ทำ แล้วเราจะไปเอาอนาคตที่ไหน ถ้าหากว่าครูเป็นแบบนี้ ก็เลิกกัน"
ถ้าใครไม่มีครู คนนั้นอกตัญญู โง่ บัดซบ..!
เด็กยุคนี้ มีอะไรเปลี่ยน??
"เด็กมันมีกามอารมณ์หนาขึ้น ก็มานั่งโทษโทรทัศน์ โทษนั่น โทษนี่ ถ้าคนดูรู้จักคิด รู้จักไตร่ตรอง มันจะเกิดมั้ย ถ้าให้มันแก้ผ้าทางทีวี คนไตร่ตรองเป็น มันก็มองว่า ไอ้นี่มันบัดซบเนอะ มาทำแบบนี้ได้อย่างไร แต่นี่กลับมาโทษทีวี ถ้าทีวีมาอิทธิพลจริง ทำไมบางระจัน กี่ฉากมาแล้ว เด็กไม่เห็นจะรับทราบเลย มันเบื่อเรื่องทฤษฎี"
วิธีเปลี่ยน วิถีความเป็นครู
"หนทางแก้ไข มี! ถ้าครูใส่ใจ การสอนวิชาชีพครู ต้องตระหนักอย่างไร ช่วยกันคิดเข้าสิ มหาวิทยาลัย สถานศึกษาที่ผลิตครู ควรจะรวมตัวกันสักที ครูผู้สอน นี่มันสำคัญนะ เด็กหายไปไหน มุดหัวอยู่ตรงไหน หาสิ จัดการสิ ไม่ใช่ครูนั่งก้มหน้าอยู่หน้าห้อง ให้งานเด็กทำ ครูบางคนเอางานของเด็ก มาเสนอขอผลงาน นี่มันอะไรกัน ถ้าวิชาชีพครูตำ่ต้อย ลงไปในเชิงความคิดและจริยธรรมแล้ว อย่าหาว่า วิชาชีพอะไรมันจะดี"
แก้ได้ แก้ตรงไหน
"นโยบาย มันเข้าไม่ถึงการเรียนการสอนหรอก ให้โรงเรียนจัดสัมมนาครู สัมมนาประเมินผลการเรียนการสอน เดี๊ยนอยู่มาเป็นแบบนั้น ตั้งแต่เราเป็นครูสอนมัธยม ไม่ใช่อยู่มา จะมาสอนมหาวิทยาลัยเลย เดี๊ยนสอนที่สาธิตจุฬาฯ ถึง 10 ปี ถึงได้มาสอนนิสิต ยังไม่เก่ง เขาไม่ให้มาสอนนิสิตหรอก"
ต้องเก่ง ต้องเอาจริง
"ครูจะต้องเอาจริง และมีทัศนคติที่ดีต่อวิชาชีพ ไม่มองว่าจน ไม่มองว่าโง่ โดยเฉพาะกับวิศวะ ดิฉันเคยถามเด็กวิศวะ วิศวะต้องมีครูมั้ยวะ ทุกวิชาชีพมันต้องมีครู ทุกคนต้องมีครู ถ้าใครไม่มีครู คนนั้นอกตัญญู โง่เง่า บัดซบ แพทย์ก็ต้องมีครู ศพยังเรียกครูใหญ่เลย ถ้าลดความสำคัญของวิชาชีพครูแล้ว อย่าหวังว่าจะมีความเจริญ หรืออย่าหวังว่า จะมีพลเมืองที่เป็นอนาคตของชาติ"
อาจารย์แม่ บอก...พูดแล้วเดี๊ยนเซ็ง
สุดท้าย อาจารย์ระบุว่า "ดิฉันขอยกบทประพันธ์ ของหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล มาพูดหน่อย
กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด
การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น
ผลิดอกคราวใด งามเด่น
การศึกษาปลูกปั้น เสร็จแล้ว แสนงาม
ฝากคุณครูทุกคนด้วยนะคะ ขอให้คุณครูทุกคนโชคดี ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย จงคุ้มครองบริบาล ปรมาจารย์ที่ได้สั่งสอนดิฉันมา จนมานั่งตรงนี้ได้ ให้ท่านมีอายุมั่นขวัญยืน อยู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรให้แก่ชาติ และเป็นหลักสำคัญของประเทศชาติสืบไป กราบขอบูชาครูทุกๆ ท่าน
ถ้าดิฉันขอ ก็อยากขอให้ชาติเห็นความสำคัญของวิชาชีพครู และก็ขอให้ครูเห็นความสำคัญของตัวเอง ว่าเป็นรากฐานอันงดงามของชีวิตเยาวชน"
อย่างไรก็ตาม "สวัสดี…แคมปัส" ขอเป็นตัวแทน กราบคุณครูบาอาจารย์ผู้มีพระคุณทุกท่านเนื่องในวันครูด้วย และขอให้อาจารย์แม่หายป่วยไวๆ มีสุขภาพที่แข็งแรงด้วยนะคะ
หางานตามสาขาอาชีพ
JOBBKK.COM © สงวนลิขสิทธิ์ All Right Reserved
jobbkk มีเพียงเว็บเดียวเท่านั้น ไม่มีเว็บเครือข่าย โปรดอย่าหลงเชื่อผู้แอบอ้าง และหากผู้ใดแอบอ้าง ไม่ว่าทาง Email, โทรศัพท์, SMS หรือทางใดก็ตาม จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด 
